Evolutie van het probleem
De verhouding tot het spel begint met een ontmoeting. De ontmoeting tussen een persoon met zijn culturele, familiale en psychologische kenmerken en een bepaald spel in bepaalde omstandigheden (op een bepaalde plek, op een bepaald moment in het leven, …). Het ontstaan van een verslaving is niet te verklaren door één enkele factor.
Een eerste fase die algemeen erkend wordt, is de “winstfase”. De eerste stappen in de wereld van het spel zijn ontspannend, het individu beleeft plezier aan het winnen en … het verliezen. Het is echter de vorm van plezier die men bij de eerste winst ervaart, die de speler er toe zal aanzetten om zijn speelfrequentie te verhogen, om dat prettige en opwindende gevoel weer te ervaren. Mensen die zwaar verslaafd zijn, vertellen vaak dat ze bij hun eerste ervaringen een groot bedrag gewonnen hebben.
De eerste winst wordt door de speler vaak beschouwd als het resultaat van zijn uitzonderlijke persoonlijkheid, terwijl de verliezen als pech afgedaan worden.
De tweede fase, de zogenaamde “verliesfase”, komt eraan wanneer de speler enorm veel verliest en schulden begint te maken. In het begin realiseert hij zich niet wat hem overkomt, meegesleurd als hij is door een passie die zich ontwikkelt, door een zoektocht naar plezier dat de negatieve effecten van zijn gedrag maskeert.
Wanneer de financiële problemen te groot worden, schuilt het risico in de overtuiging dat het spel de snelste manier is om zijn schulden af te betalen.
Sommige mensen beslissen op dat moment om te stoppen met spelen, of om heel gematigd te spelen. Anderen raken echter verslaafd.
Om te verklaren waarom sommige mensen een pathologisch gedrag ontwikkelen « », zijn er verscheidene hypotheses naar voren geschoven.
De derde fase is die van de “wanhoop”. Het verslaafde individu blijft spelen hoewel hij weet dat zijn gedrag hem alleen maar dieper in de financiële, familiale en vaak ook medische problemen zal storten. Vaak vertoont hij ontkennend gedrag: hij minimaliseert een deel van de werkelijkheid of wist die zelfs uit. De speler blijft er bijvoorbeeld van overtuigd dat het spel hem in staat zal stellen om zijn talloze schulden goed te maken, terwijl de werkelijkheid hem duidelijk maakt dat hij uiteindelijk altijd verliest.