Motivaties tot verandering

Wie van zijn speelverslaving af wil komen, moet daar de nodige motivatie voor vinden en moet de beslissing nemen. Men moet zich ook bewust zijn van het feit dat er een probleem is.

Speelverslaafden lopen gewoonlijk verschillende fases door in de motivatie om hun probleemgedrag te veranderen. Prochaska en Di Clemente (1982) hebben die “veranderingsfases” beschreven.

Misschien herkent u zichzelf in een daarvan. Denk erover na en vul de vragenlijst in. U kunt ook uw beslissingsbalans beoordelen (de voor- en nadelen die met uw speelgedrag gepaard gaan).

1) Fase “voorafgaand aan de overweging om te stoppen”

In die fase bent u van mening dat u geen speelverslaving hebt. U denkt dat u gemakkelijk kunt stoppen als u dat wilt. Toch maakt u zich soms zorgen over sommige gevolgen van uw gedrag, zoals de buitensporige uitgaven als gevolg van het spel, de tijd die u aan het spelen besteedt, of de conflicten met uw gezinsleden, enz.
Uw gezinsleden kunnen beseffen dat er een probleem is en kunnen u ertoe aansporen om te veranderen, maar dat heeft over het algemeen weinig effect en dan vaak maar heel eventjes.

2) Fase van “de overweging om te stoppen”

U beseft dat u een probleem met speelverslaving hebt. Ondanks alles aarzelt u nog om daar verandering in te brengen. U denkt dat u later kunt veranderen, als het moment er is, maar dat u op het ogenblik er nog niet klaar voor bent om zonder spelen te leven.

3) Fase van “de voorbereiding of beslissing”

U hebt een heel sterk verlangen om uw gewoontes te veranderen. U bent gemotiveerd en denkt aan alle goede redenen om met spelen te stoppen. U hebt opnieuw vertrouwen in uzelf en u denkt dat het hoog tijd is om tot de actie over te gaan.

4) Fase van “de actie”

In deze fase is de beslissing om met spelen te stoppen, genomen. U hebt uw gedrag met succes veranderd. U slaagt er voorlopig in om bij uw beslissing te blijven, ook al gaat de verleiding om de oude sensaties van het spel te ervaren, niet weg.

5) Fase van “de handhaving”

U hebt al een tijd niet meer gespeeld (ongeveer 6 maanden). U voelt zich zeker van uzelf en de verleiding om toe te geven, vermindert. U begint een betere kijk te hebben op de risicosituaties (waarin u de verleiding voelt om te spelen) en u slaagt erin om, zo goed als mogelijk, een ander gedrag aan te nemen zodat u die moeilijke momenten onder controle kunt houden.

6) De terugval

U bent “hervallen”. U moet weten

  • dat het vaak gebeurt dat iemand hervalt en weer gaat spelen. Het gaat over het algemeen om een tijdelijke “terugval” die niet als een definitieve mislukking opgevat moet worden. Een terugval is veeleer de regel dan de uitzondering.
  • Ondanks de gevoelens van mislukking en ontgoocheling kunt u een positief gebruik maken van uw “terugval”.
    U bent er bijvoorbeeld in geslaagd om gedurende x tijd niet te spelen: u hebt dus troeven en vaardigheden.
    Bovendien is de terugval ook een belangrijke bron van informatie waarmee u zich beter kunt voorbereiden op de volgende poging om te stoppen.
  • In die fase kunt u ook hulp krijgen van een specialist.

Wat is uw motivatie om te veranderen?

Beoordeel uw persoonlijke beslissingsbalans